donderdag 25 februari 2016

Doodaas-workshop!



Onze favoriete visserij in de winter is toch wel het vissen op grote rovers met dood aas. Enkele uitstapjes daar gelaten besteden we hier in de winter veel van onze vrije tijd, ook al hebben we die niet erg veel… Steeds meer en meer vragen kwamen er binnen over onze visserij. Dat bracht ons op het idee een dood-aas workshop te verloten via Facebook. Een deel-like en win actie zagen we niet zitten, onze pagina moet je liken omdat je hem leuk vind, niet omdat je iets wilt winnen. Vandaar dat we hebben gekozen voor het taggen van een vriend. Deze vriend kon de workshop voor twee personen winnen.

De workshop was een combinatie van praktijk en theorie, met de kans om een mooie vis te vangen! Via een paar wegen kregen we ontzettend veel reacties waaronder die van Kris Segers, hij gunt zijn vismaat Bart Vannuten wel een leuke workshop. Zij kwamen uit de spreekwoordelijke grote hoed. Een datum was snel geprikt, de heren hadden er duidelijk zin in.

Op zaterdag 20 februari spraken we af aan een mooi water ergens in Brabant. Erg veel vis zit hier niet, gemakkelijk is het ook niet, maar ik ben er wel goed bekend en er zitten een paar aardige rovers. Na een heerlijke vakantie op Lanzarote ben ik direct begonnen met het aanvoeren van twee stekken. Om de dag een halve kilo stukken vis zou de rovers dwingen geregeld de stek aan te doen. Begin vd de week leek het er even op dat de vorst roet in het eten zou gaan gooien. Met tempraturen van -8 graden zou het toch wel erg koud gaan worden. Gelukkig scheen de zon overdag behoorlijk waardoor het ijs snel verdween. Later op de week zou het er geheel anders uit zien, 14 graden, regen en een stevige wind, prima weer om wat te vangen….

Om 9.15 uur arriveerde de twee sympathieke Belgen aan het water, Kris en Bart bleken echte vissers te zijn, zeker Kris trekt er regelmatig op uit om achter de karpers aan te gaan. Ze waren goed voorzien om een gehele dag te kunnen vissen. De takels, lood, aasvissen werden verzorgd door DutchFishingStuff, net als de lunch.
Na het inwerpen raakte we al snel aan de praat, de koffie was in de maak. 10 jaar geleden ben ik gestopt met het statisch vissen op karper. Ieder weekend zat ik wel ergens aan een Belgisch kanaal, hopend op die ene dikke karper. Al snel kwam aan het licht dat Kris dit nu nog steeds veel doet. Gesprekstof genoeg dus!

Stek een leverde tot de middag geen enkele aanbeet op. De grote voorns die verdeeld waren over een zijde van het water bleven onaangeroerd. Zaten ze er niet, azen ze niet, vallen de voorns niet in de smaak? Wie het weet mag het zeggen.
Ik besloot naar een nabij gelegen dorp te rijden en daar de lunch te halen. Na het nuttigen van een broodje kip besloten we de tweede stek te gaan bevissen. Een goed half uur later lag alles weer op zijn plaats. Het eerste half uur gebeurde er niet veel spannends, enkel een jonge dame die een paar rondjes om het water aan het joggen was leidde ons even af van het denken aan een van die grote vissen.
Plots klinken er bij Bart wat piepjes uit zijn nostalgische optonics en nog wat piepjes en dan begint de lijn langzaam te lopen. Na het sluiten van de beugel en het strak laten lopen van de lijn slaat Bart aan, maar helaas, na een kort contact is de vis verdwenen. Een beginnersfoutje die vele begaan, te zacht aanslaan. Je hoeft ze niet gelijk op het droge te meppen, maar de haak dient wel stevig gezet te worden en nog een tweede keer!
We bevestigen weer een dode voorn aan de takel. Ik heb er vertrouwen in dat de vis terug keert, hij heeft immers geen haken gevoeld. Na 10 minuten is het dezelfde hengel die een teken van leven geeft. De vis is gretiger en wil zijn maaltje deze keer niet te snel prijs geven. Bart heeft snel bijgeleerd, beugel sluiten, lijn strak, stevig aanslaan, contact zoeken en nog eens aanslaan. Hangen, een beste vis geeft goede weerstand, maar het logge verraad snel dat er wat gewicht achter zit. Typerend voor de snoeken hier is dat ze in no-time aan het oppervlak zwemmen en zich daar gaan verzetten. Nu liep dit geheel anders en pas vlak voor de kant zien we dat het om een kneiter van een snoekbaars gaat, zeker 90cm!

De dreg zit maar net in zijn bek, gelukkig kan ik snel het net er onder steken. Gelukkig  maar, de haken vallen er zo uit. Een regelrechte bak van een snoekbaars ligt nu op de mat, geen van drieën hebben we er ooit zo een gevangen. Niet alleen een PR voor Bart, maar ook gelijk de grootste die ik op dit water naar boven heb zien komen. Wat er die dag ook nog zou komen, geslaagd is hij al.

Uiteraard praten we hier nog even over na, maar het zachte droge weer is voorbij, het gaat steeds harder regenen en rond de klok van 15 uur besluiten we dan ook op te ruimen. Plots is het de andere hengel van Bart die een aanbeet verraad. Bart weet exact wat hij moet doen en doet het goed. Het resultaat: de allerkleinste snoek die ik ooit heb zien vangen met z’n formaat voorn…. Het tweede record van de dag. Geen grote, maar wel een snoek, wij zijn er blij mee.

Het is goed te horen dat Bart en Kris een leuke dag hebben gehad en veel hebben geleerd. Zij gaan deze visserij zeker op pakken, maar wat wil je na het vangen van een dergelijke bak….. De takels mochten ze mee naar huis nemen, hebben ze die al liggen als ze willen gaan beginnen. Met de info die ze hebben gekregen moet het ze zeker gaan lukken.

We zijn druk aan het nadenken over onze volgende workshop, ideeen zijn dus welkom, wie weet ben jij wel de volgende die een dag mee kan gaan vissen….

Martijn.